Pastor z naszego filmu wyobrażał sobie odwrotnie, jeżeli fakty przeczą, to chrzanić fakty, jak w tym framencie o odrzucaniu teorii ewolucji, mylił się jednak i wspaniale udowodnił mu to jego nieślubny, psychopatyczny syn, nawet w tej skali czysto chrześcijańskiej, przegrał, w momencie, kiedy ów Elivis przedstawia mu się po raz pierwszy, odrzuca go, kłamie rodzinie, co pociąga za sobą lawine nieszczęść, ale czy jest to film antyreligijny? nie, bo być nie może, zawsze przecież będzie istnieć furtka dla dogmatyków, postaci twierdzenia, że to nie jakaś religia jest niedoskonała, ale ludzie, którzy ją wyznają, w końcu nikt nie kazał im wierzyć to, czy tamto, sami zapukali do okreslonych kościelnych wrót. Nasz pastor wierzył w sposób wypaczony, bardziej w litery pisma, niż to jakie życie jest i jakie mu się przedstawia, jego syn ma rozterki, zgania go za miękkość, co z powoduje jego postawienie się w obronie siostry, jego córka, pragnie męskiej miłości, będzie przed nią jej bronił, co z powoduje, że będziej jej bardziej pragnąć, wyzbycie się pastora codziennego zmagania ze złem, uwierzenie, że grzech jest do pokonania i może się go pozbyć, tylko szerzej u niego otwiera wrota dla zła.